به گزارش همشهری آنلاین، متهم كه همسر سابق یكی از بازیگرهای معروف كشور نیز بود، چهارشنبه گذشته همسایه اش را به ضرب گلوله در ساختمانی در خیابان خواجه نصیر تهران به قتل رساند و وقتی مأموران پلیس راهی آنجا شدند، اجازه ورود آنها را نداد. با این حال در عملیات ضربت مأموران نوپو این مرد دستگیر شد و در بازرسی از خانه اسلحه كلاشنیكف به همراه 72تیر جنگی و همچنین جسد مرد همسایه پیدا شد.

- پشیمانی در جلسه بازپرسی متهم صبح دیروز از بازداشتگاه به دادسرای امور جنایی تهران منتقل شد و پیش روی قاضی ساسان غلامی، بازپرس شعبه سوم دادسرا قرار گرفت. «هرگز، هرگز، قصد كشتن مقتول را نداشتم.» این نخستین جمله ای بود كه او به زبان آورد. وی در ادامه گفت: هنوز باورم نمی شود كه لباس متهمان بر تنم است. من كه روزی برای خودم كسی بودم و با عشق برای مردم فیلم می ساختم. به همه بگویید كه من پشیمانم و اگر می دانستم پایان ماجرا به اینجا ختم می شود هرگز اسلحه به دست سراغ مرد همسایه نمی رفتم.

متهم وقتی روی صندلی نشست ادامه داد: 15سالی می شد كه با مقتول اختلاف داشتم. من 30سال است در آن محل ساكن هستم و بروید از همه بپرسید. با هیچ كس مشكلی نداشتم. سرم به كار خودم گرم بود و هیچ كس را آزار نداده ام. مقتول اما امانم را بریده بود و از 8سال قبل اختلافات ما به اوج خودش رسید تا حدی كه ناچار شدم از او شكایت كنم. پرونده ام در 2 دادسرای تهران در جریان است. او اوایل خیاط بود و در زیرزمین خانه خیاطی می كرد، اما بعد از مدتی واحد طبقه اول را خرید و مدت هاست كه در آن واحد سكونت دارد. او دو تا از اتاق های واحد را اجاره داده بود. چون ملك اداری است. می گفت یكی از واحدها متعلق به یك خانم وكیل است كه حتی تابلویی هم زده بود، اما من هرگز خانم وكیل را ندیدم. هر روز افراد زیادی به آنجا رفت وآمد داشتند كه این مسئله مرا آزار می داد.

متهم ادامه داد: از سوی دیگر او با ایجاد سر و صدا آرامشم را سلب كرده بود. تخریب های عمدی در ملكش به وجود می آورد و بعد شروع به تعمیر می كرد. كلید پشت بام را گرفته بود و به كسی نمی داد. من ناراحتی تنفسی دارم و تصور می كردم كه او عمدا مواد سمی در قسمت فاضلاب می ریزد كه اذیتم كند. همه اینها باعث شد تا من آپارتمانم را برای فروش بگذارم. اما مشتری پیدا نمی شد. خریدارها وقتی درباره ساكنان ساختمان تحقیق می كردند، منصرف می شدند.

او گفت: از زمانی هم كه كرونا آمده در دفتر كارم آموزش تئاتر می دهم و بیشتر شب ها در دفترم می خوابم. شب حادثه خواب بودم كه دوباره با شنیدن سر و صدا بیدار شدم. صدای چكش بود. واقعا عصبانی شده بودم. اسلحه را برداشتم و رفتم سراغش. فقط می خواستم او را بترسانم. به سمت آپارتمانش رفتم و ابتدا 2تیر هوایی شلیك كردم اما او به سمتم آمد و لوله اسلحه را گرفت. ناخواسته در كشمكشی كه با او داشتم گلوله سوم شلیك شد. فكر كردم گلوله به پوست سرش خورده و آسیب جدی ندیده است. وقتی او شروع كرد به آه و ناله و روی پله ها افتاد، با این تصور كه ساكنان طبقه سوم به كمكش می آیند او را همانجا رها كردم. فكر می كنم خودش حركت كرده و به زیر راه پله ها رفته و در آنجا جان باخته است. قبل از اینكه به آپارتمانم برگردم ظرف آبی برداشتم و خونی را كه روی زمین بود شستم. اما همان لحظه بود كه مأموران بسیج از لای در مرا دیدند و من هم در را بستم. بعد از آن به آپارتمانم رفتم و خوابیدم. نمی دانم چقدر طول كشید كه صدای مأمور و تیراندازی شنیدم. شلوغ بود و یگان ویژه آمده بود. از طرفی مردم زیادی هم برای تماشا جمع شده بودند و صدایشان را می شنیدم. بعد هم كه شیشه شكسته شد و گاز اشك آور زدند و دستگیرم كردند.

وی درخصوص اسلحه و فشنگ ها به بازپرس جنایی تهران گفت: چند سال قبل سریالی را كارگردانی كردم كه نیاز به اسلحه و مهمات جنگی داشتم. چون تیرهای مشقی به صورت تكی شلیك می شود برای تیراندازی رگباری نیاز به فشنگ جنگی داشتم. به همین دلیل مدیر تداركات تعدادی مهمات گرفت كه همه آنها را برگرداندیم.

وی ادامه داد: بهمن ماه برای برداشتن وسایل صحنه آرایی به انباری رفتم كه داخل یكی از صندوق ها چشمم به اسلحه و فشنگ های جنگی افتاد. آنقدر زمان گذشته بود كه اسلحه زنگ زده بود. روی اسلحه برگه ای گذاشتم كه این وسایل توسط مدیر تداركارت برگردانده شود. چون اینجور كارها به عهده مدیر تداركات است. اما روز حادثه وقتی از دست مقتول عصبانی شدم یاد اسلحه افتادم و سراغش رفتم و در نهایت این اتفاق رخ داد. متهم درباره زندگی اش نیز گفت: من 3فرزند دارم و همسر دومم یكی از بازیگرهای معروف بود اما 2 سال بیشتر با او زندگی نكردم و به دلیل اختلافاتی كه با او داشتم جدا شدیم.

با پایان جلسه تحقیق، متهم به بازداشتگاه منتقل شد و تحقیقات در این خصوص ادامه دارد.